Kimi zaman bir sokak çocuðu edasýnda kir pas içinde elim yüzüm Bazen kaybolmuþ bir çocuk misali annemi arýyorum Yahut babamýn uzaklardan döneceðini bekliyorum öldüðünü bilmeden Her gün baþka biriyim ben Gömülmediðim bir tek günü hatýrlamýyorum Kimi zaman taþla sopayla cihad ederken Kimi zaman zalime aman diliyorum vurma diye Hangi zamanýn kopmuþ parçasýyým ben Kaybolduðuma eminim ve bilmiyorum neredeyim Ya çok çok geride kaldým ya da çok fazla ilerideyim
Kanatlarý tek tek çekilmiþ bir kuþum aslýnda Yahut ayakkabý topuðuna yapýþmýþ bir karýnca Zýrhlýlar ile sürüklenirken bedenim Diyarbakýr’da Öte yandan þehit düþüyordum Erzurum Þenkaya’da Bir kucak dolusu barýþ oldum savaþ ortamýnda Fakat küsmek zorunda kaldým kendim ile Ne vakit barýþsam bir bomba düþer üzerime Yurdun dört bir yanýna daðýlýr parçalarým En küçük parçam bir sahil kýyýsýnda bulunur Ve adým Aylan olur Kim olduðumu hatýrlarým sonra Ama görmezden gelirim benliðimi Bir aðýt olup dökülürken evladýný yitirmiþ annenin dilinde Feryat olur tüketirim bütün gençliðimi ....
Sosyal Medyada Paylaşın:
FIRAT EZEL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.