Sessizlik... Çok derin Hiç bir þey duyulmuyor Kimse kimseyi neden duymuyor Aslýnda çýðlýklar kopuyor Neden duyulmuyor Ýnsanlara ne oldu böyle Herkes son gecesini yaþar gibi Yarýna bir beklentisi yok gibi Ne oluyor Ýnsanlýk neden yok oluyor Nefesler tükeniyor Bir tarafda hayatlar bitiyor Neden dur denilmiyor Daha kalem tutucak eller Silah tutuyor Hiç bir þey yapamayýz Durun ölmesin o hayatlar Durun yanmasýn Annelerin caný Babalarýn koca yüreði Minik ellerin gözyaþlarý, Duy sesimi koca dünya Sen o kadar büyüksün ama Para,zenginlik...senden daha deðerli... Bu gün belki de bu þiir yazýlýrken Bir insan daha hayatýný kaybetti Her vakit ölümle olan insanlar Bir sese muhtaç herkes bir Durun Desin Geleceðe bir ýþýk olun bu sese kulak verin DURSUN BU SAVAÞLAR
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sberkan1 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.