Azıcık Vuslat Getir Işısın Zindanlarım
Her güneþ doðuþunda ararým gözlerini.
Bulurum neden sonra; ýslak kýr çiçeðinde.
Þakýrken þeyda bülbül; duyarým sözlerini,
Sarýlýrým hülyana daðlarýn eteðinde.
Azýcýk vuslat getir, ýþýsýn zindanlarým.
Korkuyorum sesini dinlemekten güllerin.
Ruhumu azat için; can ister hicranlarým
Uðruna kurban sundum canýmý kâküllerin.
Çið tanesi ýslaklýk, buz kesilir her seher.
Dudaðýmý kanatan hançer midir bu hasret?
Damla damla birikir, özlem dolar gök ve yer.
Her yaðmur yaðýþýnda gözyaþlarýmý seyret!
Çýðlýklar bahþederken nefesim bulutlara.
Islýklaþan rüzgârýn akordunu dinlerim.
Hüznünü bulaþtýrýr bulutlar umutlara…
Önce bir yaðmur yaðar, ardýndan ben inlerim
Islak dudaklarýmdan titreyen hayaline,
Titrek duygularýmýn meþalesi bir buse,
Uzatýrken; kalbimi alev alev yak yine.
Ve saplan kan damlasýn; ya tuð ol ya da tuðçe…
Sosyal Medyada Paylaşın:
ahmet öztürk m. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.