Ben bu âleme garip gelmedim Yüreðimde Rahmanýn verdiði merhametle geldim O merhametle hep güldüm güldürdüm Aðlayaný görünce ben aðladým onu güldürdüm Aðlatmanýn tutsaklýðýna kapýlmadým hep güldürdüm Beni böyle yaratan Rahmaný bildim onunla güldüm Kendimi kul onu yaratýcým bildim secde ettim
Kimi aka kara dedi ben ak dedim kara demedim Dünyaya meyil edene dünyaya meyil ne hacet Ahiret yurdu var dedim ona çalýþ dedim Hakikat deryasýnda iman merhamet ile gezdim Dosttan haber gelmeden ben yanýna gittim Beni böyle yaratan Rahmaný bildim onunla güldüm Kendimi kul onu yaratýcým bildim secde ettim
Kefenin bilirim olmaz ki yakasý cebi Ýman merhametle olursan vardýr kocaman cebi Kalemimde Rahmanýn izni ile akar iman mürekkebi Kulda olmalý Nur iman Kuran Sünnet ahlaký edebi Ýnsan olmanýn merhametli olmanýn imandýr mektebi Darda kalan kulun sende vardýr elbet bir talebi Darda kalana varmak için arama sen sebebi Beni böyle yaratan Rahmaný bildim onunla güldüm Kendimi kul onu yaratýcým bildim secde ettim
Sandým bildim iman merhamet varsa bu dünya deðil boþ Haydi, merhametinle cümle canlarýn yanýna sen koþ Kul Mehmet’im merhametli imanlý olunca dünya ne hoþ Vuslat için dolaþ âlemi merhamet iman ile coþ O zaman dert firak nedir sen unut iman ile koþ Bu yola girdinse bil son durak kara toprak Bu âlemde sen dâhil hiçbir þey deðil inan baþýboþ Beni böyle yaratan Rahmaný bildim onunla güldüm Kendimi kul onu yaratýcým bildim secde ettim
Mehmet Aluç-Kul Mehmet
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Aluc-Kul Mehmet- Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.