HAZAN TRENİ

Çekinme yolcu, fakir ekmeðidir böldüðüm
Haram karýþmaz aþýna
Her lokmasýna bedel saydým, akýttýðým terimle yaþýmla..
Sen gülmene bak , aldýrma benim aðlamama
Her gece bu semadan kalkar kahýr yüklü hazan tireni.
Hazan bahçesine götürür, olsa dahi mutlu bineni
Piþman olur bilmeden binen bu tirene,
Yanar geçip giden koca ömrüne
Piþmanlýk deðil benim gözyaþým aldatmasýn seni
Bu tren alýr arþa götürür karþýlýksýz seveni
Binme derim eðer gönlün sevgiye körse
Külden de beter olursun, bildiðin þu ateþteki külse
Bin derim eðer sevgin sevmekten öteyse
Kordan da sýcak olur yüreðin, bildiðin þu yanan korsa..

Dedim ya her gece bu semadan kalkar tren
Göz yaþýnda arar mutluluðu, aðlayarak binen
Bizde bulur olduk mutluluðu iki damla yaþta
Çektiðin cefa madalyadýr böyle büyük aþkta
Bak, þafak yeri kýzýllaþmýþ aðarmakta
Tren sabaha doðru aðýr aðýr yol almakta
Bu yol gün batýmýnda baþlar þafakta biter
Müptelasý olmuþuz her gece bizi bekler

…..Þafak yeri aðardý
Sileyim göz yaþlarýmý, yaralamasýn alaycý gözler
Anlayamaz bunu, güneþte nasýr tutmuþ yüzler…


Sosyal Medyada Paylaşın: