Deriz; sevgi, yardým, dost.... yüce deðerlerimiz, Kýyâmet kopsa bundan -güyâ- þaþmaz birimiz. Öyleyse býrakalým tüm ibâdetleri, kezâ; Bir çeyreðini tutsak doðru cennet yerimiz!
Yaradan O, veren O, bilen de O, ey gâfil! Ýbâdet sýrf kendine, Hâk neylesin ki, câhil!? Dürüst O’nun izinde, her müslüman dürüst mü? Müftü, hacý, hocasý; tâbi sen ben de dâhil!
Kim; bez baðlar günâha af umarsa tekkeden... Medet beklerse eðer kaftanýndan takkeden... Korkarým ki mahþerde Fizan’a gönderir Hâk; Tekle gider üç bavul getirirse Mekke’den!
Kederli, 25.09.2015 Güzel yazmak iffet, doðru okumak mârifettir. (Kederli)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kederli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.