Gök gürlüyor, yaðmur yaðýyordu,
Sen giderken bu þehirden.
“Ýþte ayrýlýk vakti” ,
“Ýþte gitme vakti” demiþtin,veda ederken.
Gittiðin o þehirde,
Yaðmurlar yine yaðacak, gök yine gürleyecek,
Kara bulutlar kabus gibi çökecek,
Gökyüzünün rengi deðiþecek.
Yýrtýlacak gecenin sessizliði, uyanacaksýn.
Kalkacaksýn gözyaþý ile sýrýlsýklam olmuþ yataðýndan.
Ýþte korkuyla hesaplaþma vaktin,
Ýþte piþmanlýkla yüzleþme vaktin…
Pencereye yaklaþacak, perdeyi aralayacaksýn,
Arnavut kaldýrýmýnda,
Sokak lambasýnýn altýnda bekleyen
Beni arayacak gözlerin ama göremeyeceksin…
O boþ sokakta,
Sana aþýk bir adam göremeyeceksin.
Yaðmurdan ýslanmýþ, elleri cebinde ,
Seni bekleyen bir adam göremeyeceksin.
Ýþte þimdi aðlama vaktin,
Dudaklarýný ýsýracak ama aðlayamayacaksýn.
Ýþte þimdi hesap verme vaktin,
Hesap veremeyeceksin kendine…
Ama bileceksin,
Sensizliði ölüm,
Aþkýný ölümsüz bilen bu þairin,
Baþka kollarda olduðunu bileceksin,
Bileceksin…
Ýsmail ARIK
15.10.2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.