bir tetiðe dokunmak kadar ince bir çizgidir hayat ve ben bu ince çizgideki tek eþkýya geçiþtim soluk yüzlü bir aynada unutulmuþ eksik bir bakýþtým aslýnda
geceler kadar uzun ve karanlýk fahiþeler kadar yorgunum
yara bere parça parça bir kentte çýkmaz sokak adresim yine
gecelerim zindan zihnimin duvarlarýnda týrnak izlerim düþlerim sorgusuz kurþunlanmýþ ve ben delik deþik doðuyorum þafaklarýn rahminden
gözlerim susuz toprak yutkunamadýðým son bir nefes hala üzerimde geçmiþim namlulara sürülü barut kokuyor mahzenlerimdeki yarýnlar beynimde kopuyor limansýz fýrtýnalar
yalnýzlýk rehberim acý arkadaþým gölgem sýrdaþým oldu tenhalarýmda
saymadým sayamadým daha kaç ölüm var içimde
ve ben sürgünler boyu ölesiye inandým þiire aþk a ve en çok ta ölüme
biliyorum az sonra yine sensizliði vuracak zaman ve ben bu gece de baþucumda yalnýz öleceðim
gölgem bile kendimden kayýpken hiçbir Tanrý aramasýn beni…
ilhanaþýcý/ekimikibinonbeþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
ilhanaşıcı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.