Bitti tükendi artýk, þu dönencede hüznüm Pamuk beyaz bulutlar, garip hülyaya dalmýþ Gün batarken þu þems-i , hüzünlendiren yüzüm Karanlýða sýðýnmýþ, ýssýz kenarda kalmýþ Bunu bilsen çaresiz, bilmesen de çaresiz...
Feryat ettim çaðýrdým, uzaklardan öteden Ulaklar saldým bitsin, artýk bu hasret denen Hiç mi vicdanýn yoktu, kýrdýn kalbimi neden Azrail tebessümde, gidiyor can bedenden Buna gülsen çaresiz, gülmesen de çaresiz...
Gönlümdeki yangýný, el alemden gizlerim Yaralý yüreðimde, durur sevda izlerin Bana yangýndan kalan, aþk artýðý közlerin Yolunu beklemekten, görmez oldu gözlerim Artýk gelsen çaresiz, gelmesen de çaresiz...
Ýnceden yaðar yaðmur. gönül bahceme dolar Orda açan her bir gül, acýma bakar solar Bülbüller suskun ötmez,derde düþmüþ onlar Ölüm kokar þu toprak, kalbime acý salar Benim olsan çaresiz, olmasan da çaresiz...
10.10.2015 Makbule Durmuþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Makbule DURMUŞ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.