ÞAÝR ANLATMAZ, YAZAR
konuþursam eðer, kelimeler anlamýný
gökyüzü yaðmuru ve karanlýk gizemini yitirecekti
kilitli bedenimde susturmak yüreðimi, oldukça zor
ve oldukça soðuk bir yýla iþaretti
her ne zaman anlatmak istesem de gerçeði
bir yalan uydurup, sözleri tersine,
gözleri ise gökyüzüne çiviliyordum
bir o kadar da yorgundum sessizliðimde
her ne kadar uzaktan bir bahara benzetilsem de
tatlý gülüþümün altýnda yatan keskin bir bakýþtý
oysa durdurmaya çalýþtýðým sert bir rüzgardý içimdeki
ki, her yaþamýn bir ömrü olduðu gibi, bunun da bir ömrü vardý
kaç sene bedel biçildi bu aþka o da bilinmez, cahildim
her þeye raðmen, yarýna bugüne aldýrýþ etmeden dokunduðum kalbin
ve içimden çýkaramadýðým tutkun. yokluðun ve kokun
hepsi bir anda üzerimde, içimde, gözlerimde, özlemimde
en zoru da saklayabildiðim sözlerimdi sana sustuðum
varlýk içinde yokluðun ve ertesi yokluðunda varlýðýný bulmak
ve seni her ne olursa olsun hiç kimseye anlatamamak
sessiz kalmak, kendi kurduðum bir dünya içinde seni yaþamak
belki de en çok yüreðimi sýzlatan tatlý bir histi içimdeki
mecburdum dilimin altýnda durmaya, çok þey gidecekti çok!
yazýlan þiirler, kurulan cümleler, hece hece terk edecekti limanýný
bozulacaktý belkide týlsýmý, yitirecekti gizemini
þair anlatmaz yazar düþüncesiyle bir kalemde sakladým seni
sonra kalem kalem dokunmuþtum suretinden kalbine kadar
bir iki sayfa derken, sayfa sayfa ömrüme dolmuþsun meðer
yýllarýn geçkinliði ve gözlerimin süzülen mevsimleriyle ben
kar kýþ demeden atlatýp sakladýðým günlerimi, sadece bir aþk uðruna
ölüm bile olsa, yoluna baþ koyduðum bu sevdanýn adýyla
nice güneþler söndürdüm þu ellerin gözlerinde
yakýþýyordu belkide konuþamamak, sen olunca susmak bile güzel
konuþamamak bile çok þey anlatýyor ama, her þey anlayandan öte iþte
gerisinde kalan tam bir muamma zaten, öncesi bir harabe
farklý farklý desenlerin arasýndan seçip çizdiðim, ya da
dalga dalga denizlere adýný yazmak gibi bir þey iþte
bir okyanusa adýný vermek gibi bir þey bu suskunluk.
elbet haykýracaktým kalbini, ama senden deðil, kendimden korktum
saçma sapan duasýz selamsýz kelamsýz yaþayan insanlardan
koskoca bir ocaðý bir mum gibi, tek nefeste söndüren vicdansýzlardan
korktum, korkmalýydým da zaten, içimde býrakmlýydým öylece
soluya soluya saklamalýydým seni ciðerlerimde
býrak boþ ver, bir avuç umutta biraz özlem sansýnlar
býrak hepsi olmadýðým bir þehirde yansýnlar
hepsi yatmadýðým bir þehirde uyansýnlar
yerimize bir dünya bulup ellere sarsýnlar, ki
ben dünyamý bir damla suyla kurmuþum, içtikçe seni anýyorum
býrak boþ ver be gözüm, sayfa sayfa yazlýyorsun
nasýl olsa dað gibi sana yarýlýyorum
susuyorum ama çok þey anlatýyorum
konuþmuyorum, sýzýmda deðil, içimde saklýyorum
kendimi deðil seni anlatýyorum, anlayandan öte elbet
þair anlatmaz, yazar þimdiki zamaný, sabret
beden beden insanlar içinde, bir tek seni yazýyorum..
…Mawish…
ÞAÝR ANLATMAZ YAZAR – Mawish Þiirleri