KİM DEMİŞ

Kim demiþ, fena parçalanýr yüksekten düþen ?...
Kafdaðýndan yuvarlandým, birþey olmadý...
Geçermiþ, kimdemiþ, sadaka yerine,
Kendini beðenmiþ ’hürra’ ya kibir.....


Sadaka, rýzkýný çoðaltýr derler;
Bir metre burunla gezdim pazarda....
Yýllarca dolaþtým, yine birþey olmadý.
Delik deþik ceplerim .kuruþ mangýr dolmadý...

Sönermiþ,kimdemiþ, yatsý olmadan,
Yalancý biçarenin aydýnlýk mumu...
Babam,odama girdi, kaþlarý çatýk;
’Hasan Beyin Mehmet’i, senmi dövdün, lan’ !...

Hayýr dedim, yok dedim, baðýrdým výrak - výrak....
Ýki tokat þakladý yüzümde þýrak - þýrak !...
Adam yutarmý ’lo lo’ , gün görmüþ,Güneþ görmüþ...
Baþýmda ýþýltýlý,türlü türlü yýldýzlar ....

Koptu kýzýl kýyamet, masamdaki kýzýl mum,
Salýndý ve titredi, bir-iki de raksetti...
Hala dimdik ayakta, yine birþey olmadý...

Kim demiþ , alýrsan , bak aheste aheste,
Çýkar senden besbeter, minik mazlüm ahýný...
Arar bulur kim demiþ, bela ile Mevla yý...
Bebekler hasret oldu, oyuncaklar baþýnda...
Mazlum bakan gözleri, o minicik elleri...
Kara toprakla doldu, yine birþey olmadý...

Mustafa Akýn.
Sosyal Medyada Paylaşın: