Ne bir gönül kýrdý,ne can incitti,
Kendi halinde bir kuldu desinler.
Bir sevdaya düþtü yandý da gitti,
Derdinden eriyip soldu desinler.
Sanki kartal olup ta kanatlandý,
Çektikleri her gün bine katlandý,
Giyindi kuþandý ve pusatlandý,
Kar,boran,rüzgardý,seldi desinler.
Kula kulluk edip boyun eðene,
Gönlü ýsýnmadý,haram yiyene,
Eli kalkmadý hiç aman diyene,
Kendi etti kendi buldu desinler.
Payýn aldý namerdin den,merdin den,
Nefes almaz hale düþtü derdinden,
Buðulu gözlerle yarin ardýndan
Öylece bakýp ta kaldý desinler,
Dimdik gelir,dimdik gider bazýsý,
Hiç dinmedi yüreðinde sýzýsý,
Böyle imiþ meðer alýn yazýsý,
Murada ermeden öldü desinler.
Erdal SARIGÖZ
ÝSTANBUL
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.