NE ÇOK ÖLDÜRÜLDÜM BEN

Gül yüzlü çocuklardýk, gülünce güller açan
Barýþýn tohumlarýný, topraklarýma saçan
Koparýlmýþ kanatlarla, mavi göklerde uçan
Katillerim gezerken, ne çok öldürüldüm ben!

Yaþamýn baharýnda, umut edip koþarken
Onurlu duruþumla, baþ kaldýrýp coþarken
Zincirlerimi kýrýp, esirliði boþarken
Katillerim gezerken, ne çok öldürüldüm ben


Suruçla, Diyarbakýrýn dinmemiþken acýsý
Parçalandý bedenim, dinmeyecek sancýsý
Nerede ülkemizin, hakimiyle savcýsý
Katillerim gezerken, ne çok öldürüldüm ben!

Gizlerin izi düþüyor, hergün bakýn günceye
Belirsiz döngülerle, gün dönüyor geceye
Akýl fikir ermiyor, varýlan neticeye
Katillerim gezerken, ne çok öldürüldüm ben!

Syb Ýstanbul 17-10-2015

Sosyal Medyada Paylaşın: