küçücük bir pencereden
kocaman bir dünyayý
görmeye çalýþan kadýn!
sanýyorsun ki;
tüm evren þu gördüklerinden ibaret.
yeþil gözlerin gizli zerafetinde,
ince bakýþlarýnda anlam kazanan
kývrým kývrým kirpiklerinde,
insaný sonu olmayan ummanlarda yüzdüren
narin ellerinin sevecen dokunuþlarýnda
senin bakýpta göremediklerini görüyorum
ruhunun ve zihninin ayrýntýlarýnda...
yolunu kaybeden bir çocuðun
çýkmaz bir sokak içinde
çaresiz sýkýþýp kalýþýna,
korkularýna yenik düþüþüne eþ deðerdi
kaybettiklerinin toplamý.
can çekiþmeleriydi;
karanlýk, simsiyah bir ruhun gölgesinde
sessiz sedasýz duygularýný
avuçlarýnýn içindeymiþ gibi
en izbe köþende usulca yok ediþin.
anladým;
en içli þarkýlarý sen tek baþýnayken söyledin.
dilsiz yalnýzlýðýnýn içindeki
acý çýðlýklarýndý seni boðan.
geçte olsa biliyordun ki,
artýk mutluluk hüzünle gönlüne gerilen
kara bir peçeydi....
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.