SAKIN ARKANA BAKMA YOKSA BIRAKMAM... ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Yine tek baþýma çýktýðým yolculuklardan biri.... Otogarda kimileri kavuþuyor kimileri ayrýlýyor... Yanýmda bir adam da sevdiðini yolcu ediyor bilmediði bir þehre... Hem mutluluk hem de mutsuzluk gözyaþlarý karýþýyor birbirine. Ayrýlmalarla kucaklaþmalar içiçe geçmiþ. Zaman durmuþ... Buluþanlar birden uzaklaþmak istiyor o kasvetli mekandan. Ayrýlacaklarýn ise gözü saatte... Aklýma vedalarým geliyor apansýz.... Az ilerde karþýmda duran adamýn aklýndan geçenleri tahmin edebiliyorum. Bir an önce otobüsün kalkmasýný istiyormuþcasýna sýkça çekiyor sigarasýný içine. Sonra kesin, koþtura koþtura evine gidip aðlayacak.... Yolcu edeceði kýz ise çoktan teslim olmuþ gözyaþlarýna,“hadi git bekleme artýk” diyor hýçkýrýklar içinde.
Derken can alýcý bir anons baþlýyor. Son kez deliler gibi sarýlýyor kýz, yüzündeki yaþlar göç ediyor adamýn gözlerine... Adam; “hadi bin artýk þu otobüse, sakýn arkaný dönme yoksa býrakmam! ” diyor. Adamýn o son sözü iþliyor ciðerlerime kadar. Sen de bana kurmuþtun o cümleyi bir keresinde...hatta son ayrýlýðýmýzda.... Gitmek ne kadar da zor gelmiþti inanýr mýsýn? Tam otobüse adýmýmý atacakken durmuþtum hani? Arkamdaydýn... Baþýmý çevirip baksaydým eðer bindirmicektin beni otobüse biliyorum... Bana hayatýn kahrolasý bir sýnavýydý bu! çok kýzdýn, öfkelendin... Çünkü kime sorarsan sor daima geride kalana hak verilir... Gerçekten seven onlardýr...gidenler hayýrsýzdýr... gerçekten sevmemiþtir... vs. Böyle bir önyargý var insanlarda.
SEN “SEVE SEVE” GÝTMEK ne demek bilir misin? ! Hiç sanmam.. Deliler gibi aþýkken, bir saniye olsun görmemeye dayanamazken, Baþýný yaslayýp otobüsün camýna saatlerce yol gitmek ne demektir bilir misin? ! Bilmediðin bir þehre, tanýmadýðýn bir kalabalýðýn içine karýþmak nasýl da yaralar insaný... Aðlayamazsýn bile! Donup kalýrsýn günlerce... tanýmlayamazsýn, adýný koyamazsýn bu kopuþun. Yeni bir hayat var önümde diyemezsin... çýldýrýrsýn... Hiç unutmadým, aklýmdan bir an olsun çýkaramadým o sahneyi... Ah gitmek! Sevene düþmeseydi keþke...
O ayrýlýðýn gecesinde seni düþündüm hep... En güzel zamanlarý geçirdiðimiz evinde neler yaptýn kim bilir yokluðumun ilk gecesi... Arkadaþlarýn-dostlarýn yanýnda olmuþlardýr... omuz vermiþlerdir, paylaþmýþlardýr acýný. Benim böyle bir þansým olmadý...o beni delirten kopuþun acýsýný sadece kendimle paylaþabildim. Otel odasýnda bir oraya bir buraya yürüdüm... Sonra attým kendimi sokaklara. bilmediðim barlara, meyhanelere gittim... Kitapçýlara uðradým ve ne kadar yeni çýkan kitap varsa hepsini aldým. Bu yeni þehrimde bir baþýma kaldým uzun zaman...
Aylar, mevsimler kovaladý birbirini... Alýþmaya baþladým bu þehre, kalabalýðýn arasýnda ben de aldým yerimi. Ayak uydurmak zorundaydým hayatýn önüme çýkardýðý her þeye, mecburdum... Bir sýnavdý bu! Kahrolasý bir sýnav iþte... çok þeyi aldý götürdü benden. Deliler gibi özledim ardýmda býraktýðým þehri... evimi, arkadaþlarýmý, dostlarýmý... Hatta düþmanlarý bile özledim ben... ve tabiki yýllar geçse de sýsýzý hep içimde kalacak o yaramý özledim. Seni özledim!
Kim bilir kaç kez telefonlarý parçaladým duvarlarda, kim bilir kaç kez þiþeleri kýrdým yolun ortasýnda, Sana bir alo diyemediðim için... Oysa o kadar çok senle konuþtum ki geceleri, seni karþýma alýp gözlerinin içine baka baka aðladým. Sarýldým sana geceler boyu öyle uyudum...gördüðüm rüyalarda yalnýz seninle seviþtim... Ama bir kez olsun alo diyemedim sana, nasýlsýn diye halini hatrýný soramadým! Eðer bunu yapsaydým, kanayacaktý senin kapanmayan yaran, Ben bir kez daha yýkýlacaktým.kendimi o otobüse bindiðim günde bulacaktým! Sana alo deyip de sesini duysaydým eðer Pýlýmý pýrtýmý toplayýp dönerdim ardýmda býraktýðým þehre...dönerdim sana! Ama yapamazdým bunu, sana alo diyemezdim, hakkým yoktu senin yaraný kanatmaya, Hakkým yoktu kendimi bir kez daha öldürmeye... Üstelik hayatýn aþmam için karþýma çýkardýðý sýnavýn tam da ortasýndaydým... Nasýl da hýzlý geçmeye baþmýþtý zaman, nasýl da kaybediyordum seni günden güne. Ah gitmek! Sevene düþmeseydi keþke...
Sen olsaydýn o otobüse binen... ben oslaydým “sakýn arkana bakma, yoksa býrakmam” diyen... Yüz yýl geçse de unutmayacaðým yüzünün o son halini. Ben ileriye doðru bir adým atmanýn bu kadar zor olduðunu bilmezdim hiç. Her gün yaptýðýmýz bir þey oysa bu, ama ayrýlýrken nasýl da koyuyar insana... Bensiz kutladýðýn ilk doðum gününde sana o isimsiz çiçekleri yollayan bendim. Gözü kor olasý ayrýlýk! sana nice yýllara bile diyemedim. Belki bir baþkasý kutlamýþtýr benim yerime. Bir baþkasýyla yaþamýþsýndýr o günü... Bundan doðal bir þey de olamazdý,yakýþýyordu sana aþk! Kýskanmadým seni hiç.. Kýzdým bu hayata sadece. Hak edilmeyen bir sonu paylaþtýk seninle çünkü... O odanda daha nice geceler devrilecekti... nice sabahlara beraber uyanacaktýk seninle... Ýçilecek þaraplarýmýz vardý, bana fallar bakacaktýn... Çapkýnlýk yapýnca kýskanacaktýn, küsüp günlerce surat yapacaktýn... Lanet olsun! Sen bana daha çocuk doðuracaktýn... karým olacaktýn benim... Açamadýðým duvaðýnda kaldý bütün özlemlerim...
Hayatýn o acýmasýz sýnavý geride kalmýþtý ben bu þehre döndüðümde... Dün gibi hatrýmda bu þehre döndüðüm ilk gün. Otobüs 33 nola perona yanaþtýðýnda, Giderken seni üzmemek için ertelediðim gözyaþlarýmý akýtýverdim. Ve oturdum bir yere gittiðim günü düþündüm. O bana söylediðin son cümle çýnladý yine kulaklarýmda “sakýn arkana bakma, yoksa býrakmam! ”Sanki arkamdaydýn, sanki o günü yaþýyordum tekrar, Sanki senden biraz sonra ayrýlacakmýþ gibiydim... Oysa ben geri gelmiþtim artýk. Bir sigara yakýp birbirine veda edenleri izlemiþtim... Tüm ayrýlanlarýn sýzýsýný içimde duyuyordum... Sigaramý bitirmeden söndürüp, uzaklaþmak istemiþtim o kasvetli mekandan.... Bu þehre döndüðümde, çoktan kaybetmiþtim seni, Ve ben acý da olsa gerçek olaný, olmasý gerekeni öðrenmiþtim...
Bir kapýyý çarpýp çýkarken insan; Önemli bir karar almak zorunda kaldýðýnda hayatýyla ilgili; Yolda yürürken, zamanýnda çok sevdiði o insan tesadüfen yanýndan geçtiðinde; Ya da otobüse adýmýný atarken o kahreden ayrýlýk anýnda; Asla ve asla arkasýna bakmamalý....... Acý da olsa, zor da olsa, sevdiðinin açamadýðý duvaðýnda býrakmak zorunda kalsa da engüzel özlemleri, Arkasýna bakmamalý...... Bu kahreden gerçeði öðrenirken seni kaybetmek olmasaydý keþke..... Ah ayrýlýk... sevenin payýna düþmeseydi keþke..
Yine tek baþýma çýktýðým yolculuklardan biri.... Otogarda kimileri kavuþuyor kimileri ayrýlýyor... Yanýmda bir adam da sevdiðini yolcu ediyor bilmediði bir þehre... Benim bu yolculuðum ise birkaç günlük, eskisi gibi birkaç yýllýk deðil... yalnýzým... Gözümün içine bakýp da “sakýn arkaný dönme yoksa býrakmam” diyen kimsem yok... Sadece yankýsý kulaðýmda o sesin... Ve gitmeyecek hiç bir zaman, ne o sesin yankýsý, ne de “o yüzün” son hali... Ayný anons yapýlýyor ve kalkýp oturduðum yerden, ilerliyorum... Tam otobüse ilk adýmý atacakken dönüp arkama bakýyorum...? ? ? Hiç kimse yok! Lanet olsun hayat...... Gözün kör olsun ayrýlýk.... ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Okan Savcý Sosyal Medyada Paylaşın:
HAZARBEY Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.