Heder oldum gönül senin elinden Ne yapsam hizaya asla gelmedin Usandým dinmeyen, yaðmur, selinden Bir gün olsun bana güneþ olmadýn
Yýllar geldi geçti saça ak doldu Bel bükük, diz tutmaz, gülen yüz soldu Kör göz, saðýr kulak kapýnda kaldý Yol mu bulamadýn bana gelmedin
Kim yüzüme gülse aldýn elimden Goncalar kopardýn taze dalýmdan Senden baþka kimler anlar halýmdan Söyle gönül söyle neden bilmedin
Ne yapsam ne etsem hepsi nafile Bilirim Hak’tandýr bana bu çile Neþeye boðdun en zalimi bile Bekledim bir türlü bana gülmedin
Ben senden yorgunum sen benden yorgun Öldürmez bu senden yediðim vurgun Sakýn sanma ruhum hep sana dargýn Yaþýyorsun benle, sen hiç ölmedin... Kasým EDÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Kasım EDİZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.