simdi senmisin o ....
simdi senmisin o ....
yuregimi parca parca eden
senmisin gozumden damla damla dusen
ne yana baksam golge gibi pesimde gezen
ben kactikca beni kovalayan senmisin
git artik gelme ....
girme duslerime
dokunma yuregime
ben yoruldum
tukendim ben
her an seni yasamaktan
her an seni umut etmekten
bitir artik...!
bir kursun sik kalbimin tam ortasina
bitsin hersey
surup gitmez boyle daha fazla
sen ayri yolda
ben ayri yolda
biz seninle ne tende bir can olabildik
nede ayni duygulari paylasabildik
her an her saniye kirilan duygular ustune
bir sevgi insa edemedik
artci depremler gibi hep birbirimizi duslerini yiktik
enkazin altin kalan hayallerimiz gibi
hep kurtarilmayi bekledi umutlarimiz
ne sen el uzattin bana
nede ben sana kosup gelebildim
ikimizde ayni aciyi yasadik
ama ayri kollarda teselli bulduk
biliyorum basladigi gibi bitmez hic birsey
mutlu sonla biten bir filim degildi bizim askimiz
birak oylece kalsin
yorgun yarali guluslerimiz
birak kotu rol benim olsun
sen kendi dunyanda guzel ve mutlu sonlara yol al
kaybedeni ben galibi sen ol
bu yitik askin
ben nasilsa seni ilk tanidigim gun herseyimi kaybettim
Sosyal Medyada Paylaşın:
kazankaya hulisi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.