KIŞ*

gurbet yalnýzlýðýný günün yorgunluðunu
atmak için iþten sonra
içimden geldiði gibi karalar kalemim
yorgunum hemde çok ,
akþamlarý sessiz sessiz þiir yazmak tek arzum
duvardaki saatin tiktaklarý ise çok edepsiz
sanki benimle þiir yarýþýnda bu densiz
keþke hiç geçmese akþamlar karanlýk gecelere
bitmese akþam torbada kalsa gece uykum hiç gelmese ,

doysam þiirlere okusam dost sayfamýn güzel þiirlerini
çýraðým ya önce ilham alsam ünlü ustalarýmdan
kalemim özgür zincir yok nasýlsa

darmadaðýným bu sýralar üzgünün hemde çok üzgünüm
meydanlarda gözyaþý kan hakim oldu
yüreklere gam ekildi
ege’nin sularýnda imdat çýðlýklarý ise hep var
denizin gözleri bu sonbahar yaðmurlarla hep aðlar
kalmadý sokaklarda artýk yerli dilenciler
adým baþý el açan sürgün mülteciler .
üzgünüm hemde çok...
görünce onlarý öyle çaresiz
avuçlarýmda birikiyor palandökenden gibi lapa lapa kar
kalemim elimde buzcam bu sýralar
yüreðim üþür kara kýþa ,tepe tepe kar toplar bu sýralar.



Sosyal Medyada Paylaşın: