Ah Ekim!

Akçay’da
Serin bir Ekim sabahýnda
Açýyorum gözlerimi sensizliðe
Soðumuþ bir bardak çayda
Arýyorum sýcaklýðýný
Masamda iki sandalye
Karþýmda güneþ doðmak üzere
Sandalyenin birisi halâ boþ
Ve boþ kalacak
Yine bu Ekim de.

Önümde kâgýtla kalem
Kâgitta bir virgül
Birde nokta
Aklýmdan çýkaramadýðým sen ve
Silinmeyen anýlarým
Gerisini boþ ver
Hatýralarý sayfa sayfa yazsam
Yazýp silsem baþtan sona yada,
Diðerleri gibi okumadan
Bir köþeye fýrlatýp atsam
Ýçim yanar mý
Yaralý kalbim kanar mý bilmiyorum.

Ekim rüzgârý giriyor içeri
Hafifce daðýtýyor saçamýn her telini
Avuçlarýmýn arasýna alýyorum
Aynalara küskün yüzümü
Aþktan yorgun silüetim beliriyor karþýmda
Saçlarým gri
Alnýmda derinleþmiþ çizgilerle
Göz göze geliyorum kendimle
Sitem edecek kelimeler diziliyor dilime
Susuyorum...

Aþktan alacaðým çok
Verecek tek caným kaldý sonunda
Düþünüyorum
Bir beddua var sol yanýmda
Aþk seni mezara gömmedim
Toprak gibi üstüne basýp geçmedim
Pamuklara sarýp yaz kýþ büyüttüm
Ne yaptýmsa yinede gülmedin yüzüme

Ah ekim
Sen hangi ayrýlýk mevsimisin?
Serin rüzgârlarýn bile kavuruyor içimi
Dilim kuruyor onun hasretinden
Yagmur damlasýyla ýslatýyorum dudaklarýmý
Sana yalvarmaktan yorgun kelimeler
Kuramadýðým cümleler diziliyor boðazýma
Susuyorum...

Ekim ortasýnda
Hazana hüzüne raðmen
Gece gündüz demeden
Aþk dileniyorum senden
Henüz Ekim bitmeden .



Yalçýn BÝRÝCÝK............................13/10/2015
Sosyal Medyada Paylaşın: