Ey...

ey
yokluðun ertesi
varlýðýnýn elleri kelepçeli
hüzünler asýlmýþ kalbe
sanki yasýn sessiz hali...

ey
dürten zaman
bak cýngýraklý güller solmuþ
düþen düþene tek tek bir bir
sanki karþýyorlar gibi seni...

ey
canýmýn kahrý
tersten mi esiyor yeller
öpücükler hasrete talip
sanki keþkelerin zaruri talihi...

ey
var olupta yok olmak
nasipsizliðe gömmüþ beni
yar yar olsaydý olabilseydi
sanki kaybedilecek çok þeyler olacaktý...

ey
gönlün sahibi
bilirmisin nedir çarka takýlýp kalmak
sendelleyen hayatta topal topal
sanki garibin içine göçme misali...

(Berlin,13.10.2015)

Talat Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın: