MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

TÜRK'ÜN RUHU ÇANAKKALE
ekremsama

TÜRK'ÜN RUHU ÇANAKKALE



Türkiye nerden geldi, Türk gençleri bilmeli,
Çanakkale ruhudur, topraktaki temeli.

Yurdumun zenginliði, göz kamaþtýrýyordu,
Dokuzyüzonbeþ sardý kem nazarlar bu yurdu.

Sömürgeci haçlýlar açacaklardý yolu,
Kolay alacaklardý, denizden Ýstanbul’u…

O gün geçit verseydi Boðazlar ve Marmara,
Acep þimdi hayatta olur muydu Ankara?

Vatan tehlikedeydi, görev düþtü millete,
Gözler kulaklar döndü, Ýstanbul’a Devlet’e

Bilindi mukaddesler, tatlý canlardan evvel,
Çiðneyebilir miydi, gelse de yedi düvel?

Su gibi gençler henüz basmamýþ yirmisine,
Analarý gönderdi, uyup cihad sesine.

Çelik zýrhlýya karþý, et ve kemik mehmetçik,
Çelik gülleye karþý, yumruk süngü ve dipçik..

Dereleri doldurdu, müthiþ seri infilak,
Patlayan laðýmlarla, tepeler tepetaklak.

Kayalar parça parça, patlayan güllelerden,
Ýmanlar sarsýlmadý, iþte muzaffer beden.

Beþike’den Bolayýr, Suvla’dan Gelibolu,
Seçilmiþ bir nesile, açýldý cennet yolu.

Muazzam bir donanma gördü bu Çanakkale,
Su altýnda çürüyor þimdi o çelik kale.

Nasýl unutulacak, denizlerdeki dehþet?
Nasýl anlatýlacak, bunca yapýlan vahþet?

Þarapnel yaðdýrýyor, gelen tonlarca gülle,
Melekler þehitleri götürür elde gülle.

Önce parlayan alev, derken misketten yaðmur,
Yerde patlar bombalar, açar muazzam çukur.

Topraklara karýþmýþ, bedenler parça parça,
Kanlý toprak havaya savrulur bulutlarca.

Yere geçen tepeler, altta kalan askerler,
Ýsimler belli deðil,’ kayýp’ yazar defterler.

Derelerden sýzan kan, denizlerin rengi kan,
Bayraða renk veren kan, iþte o kandýr akan.

Vatan topraðý için, canlara gerek oldu,
Toprak kanla yoðruldu, öyle mübarek oldu.

Analar aðlasa da, þehitlerimiz güler,
Onlarý güldürenler, cennetteki melekler.

Tüm çiçekler o bahar, siperlere dizilmiþ,
Kan gören gelincikler, artýk hep kýpkýzýlmýþ.

Maðrur ordular kaçýp kurtardý canlarýný,
Mehmetçikler kurtardý, aziz vatanlarýný.

Ordumuz yoklardan bir muhteþem destan yazdý,
Ýmanlar konuþmasa, destan yazýlamazdý.

Þehit ve Çanakkale… Özdeþ bu iki deyim,
Cihad ruhu burada, bu þehitliklerdeyim.

Türk’ün ruhunu bilmek, iþte bütün mesele,
Ýpucu mu ararsýn, git de bak Çanakkale!

Hepsi kalbimizdedir, komutandan erine,
Altýn harflerle geçti, Türk’ün Þan Defteri’ne.

(Ýstanbul:06.11.2005)





Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.