Öyle Kalabalık Özlüyorum ki Seni

Öyle kalabalýk özlüyorum ki seni..
Kainattaki tüm canlýlarýn yerine de özlüyorum sanki..
Herkesin,Herþeyin yerine özlüyorum...
Annenin,babanýn,arkadaþlarýnýn..
Sabahýn,akþamýn, baharýn ve hatta papatyalarýn yerine de özlüyorum..
Seni tanýmayan insanlarýn seni tanýyýp ta özleme ihtimallerini de katip özlüyorum..
Seni özlemenin sonu yok... olmasýn...


Þimdilerde biraz daha tuhaflaþtým..
Seninle dinlediðimiz tüm þarkýlarý bir þarjöre doldurup,sýkmak istiyorum kalbimin tam ortasýna..
Dudaklarýndan dökülen nakaratlar alsýn canýmý,
Eðer ki seversem bir baþkasýný..
Bak, birinin senin yerini almasý þöyle dursun..
Ben yokluðunun o acý tadýný bile hiçbir kadýnda bulamadým..bulamam..bulmayayým da zaten..
Seni sevmemim de sonu yok..Olmasýn..

Bak kadýn..
Þiirlerimin arasýndan öyle güzel gülüyorsun ki..
Unutulmuþ bir kelime olup, sana yazýlaþým geliyor..
Ve ben ne kadar bitirmemek istesem de..
Her þiirin bir sonu var ve muhakkak bitiyor..
Sosyal Medyada Paylaşın: