Hiç kendimizi sorduk mu Biz ne kadar doðruyuz Ne kadar hatamýz var Nerde yanlýþý yaptýk diye Sustuk hatalarý bulduk Kendimiz sorgulamadýk Sustuk kusur arar olduk Aynadan yüzümüze bakan yoktu çünkü Biz ancak kendimizi görüyorduk aynalardan En doðru bizdik En saf en sade kendimizi bilirdik Kendi kusurumuzu örtüp Kusur arar olduk Kaçýmýz sol yanýný saymadan karþýyý düþündü Sevilen neden gider Niye gider diye oturup dinledik mi Kaçýmýz ben sevmem diyene teselli verdik Kaçýmýz ölümlerden döndük Kaçýmýz ölümle savaþtý seven olur diye Meded diledik …. Sustuk mu deliye çýktýk Yazdýk mý asiye döndük Biz ismimizi kendimiz almadý Dýþardan görenler verdi göbek ismimizi Kimse aynalardan yüzümüz görmedi Yansýyan deðildik Yansýtýlmadýk hiçbir yüreðe … Kusurlu doðmadýk En tatlý yürek bizdeydi En anlamlý düþünce bizdik oysa Ama kimse takmýyordu anlamý Kimse saymýyordu düþünceli yüreði Ýkinci sýnýf insanlarý sayýldýk çoðu zaman Kimse anlayamýyordu derdimizi Aþýk deðildik Sözlenmemiþtik ölümle Bizde her kes gibiydik Yaþamak istedik Aynalardan gören olsun dedik Seven adam gibi sevsin Sevmeyen varsýn yoluna gitsin … Biz kimseye benzemezdik Ama herkes gibi yaþama istekliydik … Biz her kez gibi deðildik ama Sevmenin adresi seçile bilirdik …. Biz her kez gibi deðildik ama Dostluðun aþkýn sevdanýn olduðu yerde bizde büyüdük… Sosyal Medyada Paylaşın:
mavi ölüm Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.