adilik parala pulla deðil.. ruhun pisliði, içinin çöplüðünün esareti.. dolduruþa gelmiþlik gözü kör kulaðý saðýrlýk.. bir mekan yalan ve zindan, emiyor tazecik beyinleri ta nasýrlar oluþasýya kadar.. bir kýymeti kalmýyor artýk, can ve insanýn hayatýn umudun dünyanýn bir hiç uðruna.. son bir nefes son bir soluk farkýn da bile olamýyor ne yaldýzlý ne donuk çünkü, güneþ doðmuyacak artýk doðamýyacak tak tak.....
(Berlin,11.10.2015)
Talat Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın:
Talat Özgen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.