yaralarýmý saydým karanlýkta sessizce yaralarýma alkol döktüm parmaklarýmý saplamadým bir yangýna gözlerime bir avuç kül bastým affetmeyi bilmedim hiç ruhumdaki bu hasar babam yüzünden
bazen karanlýktan korkarmýþým meðer þimdi çýrýlcýplak cýlýz bir cenin þeklinde... kafamýn içindeki gürültüleri susturamýyorum uçurum dolusu cinnet yumrukluyor kapýyý pencereyi ben çok göz yaþý kaybettim annemin gözlerinden çocuklarýn vucutlarýndan kan kaybettim cenneti kaybettim allahý kaybettim seni kaybettim yenilgilerim ne muhteþem!
seni beklediðim gecelerde hiç gelmedin kitabýn son sayfasýna geldim kötü bitti onaramadým kendimi saramadým ellerin çok uzaktaydý ben kendime çok yakýndým dayanýlmaz olan buydu kendime çok yakýndým.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Bir Mısralık Devrim Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.