HEP HEP HEP...!

Hasýr altý ederiz söylenecek kusuru;
‘’Aman ha kurcalama ayýp olur’’ deriz hep!
Biliriz dibe çöker bulanýk su çamuru;
Salkým üstte daneyi alta koyar keriz hep!

Kardeþ payýdýr mutlak herþeyin tam yarýsý;
Tesâdüf... bize kalýr çift elmanýn irisi.
Ne hikmet; câzip gelir elin kýzý karýsý,
Ufacýk gülücüðe dalýp da bakarýz hep!

En güzel giysilerle ört-bas ederken kiri,
Gözümüz yana kayar farkedince fakiri.
Farzedelim sýkýþtý, geldi tanýdýk biri;
Her nedense tam o gün olacak ya darýz hep!

Bakýn dosdoðruluk farz deðil mi soyumuzda?
Ölçekler farklý lâkin, kazýntý huyumuzda.
Kýyâmet koparýrýz batarsak kuyumuzda;
Zayýfý da bulunca, kesiliriz horoz hep!

Kaderi býrakmýþýz yazý ile turaya.
Parayla iþ çevirir aldýrmayýz sýraya.
Bundan iki yakamýz gelmezken bir araya;
Ya kesip atar ya da tümünden sökeriz hep!

Eðriye suskun kalmak fýrsat iken hýrsýza;
Yaralarý deþenin adý çýkar arsýza.
Can fedâ olsun derken yiðide kusursuza;
Zerre bile vermeyiz ecele saklarýz hep!

Ýstisnâlar elbette dediðimden dýþarý.
Derdimizi anlattý sanýrým bu kadarý.
Beleþse aþýrýrýz ayva ile ham narý,
Lafla defederiz de belâyý buluruz hep!

Kederli olduðumdan dilim döndü bu kadar.
Tek dileðim odur ki; ömür olmasýn heder.
Nurlar içinde yatsýn söylerdi merhum peder;
Yaðlý ballý konuþur, her haltý da yeriz hep!

Kederli, (iki bayram arasý)/09.10.2015

Sosyal Medyada Paylaşın: