DEDİ/DEDİM

Düþündükçe Vatanýmýn renklerini bir bir
siyahlar vurur alnýmýn ortasýný benim
sonra süküta muebbet giyinir
gülümsemelerim benim!

Ürperir yüreðim uçurumlarýn aðzýnda
hüznü çöker sonbaharýn göynüme.
Kim bilir çýðlýksýz yandýðýmý kim kim kim (?)
kim bilir kanýmla Doðuyu boyadýðýmý...

Bre sersem mezarlýklardan geçer gölgem
o dediðin Doðu GüneyDoðu
benim öz-beöz uðraðým bölgem!

Ellerim durur kanayan yüreðimin üstünde
12 Eylül’ün bittiði gün gibiyim
nerden tanýyacaksýn beni he nerden (?)
el aman el aman el aman
tanýman deðil niyetim, çabam, gayretim
anlaman anlaman anlaman

Ali Metin demiþti demiþti ki, insanýn
insanýn yapýsýný oluþturan öz güzelse
konuþtuðu sözde güzeldir
söz bile söz varya söz ya özdür
ya yabancý-yaban eldir
bak neleri içime sýðdýrdýðýma
bunun içindir gölgesine sýðýndýðým
bunun içindir Milliyetçi Hareketin

Aliþan demiþti demiþti ki, düþene vurma
gülme, hor görme me me me
bende diyorum ki, anlaman için beni
siyahýn içine biraz olsun itil kakýl
sonra Doðulu Aliþan ol satýl
beni anlarsýn belki çok geçmeden!

Sana anlatmak sana erimek için için
düþün Aziz Sancar’ý düþün niçin
yeter artýk sinemde yer ettiði hüzünlerin
hüzünlerin hüzünlerin...

Sosyal Medyada Paylaşın: