UÇMAĞA DOĞRU (49)

UÇMAÐA DOÐRU (49)

Benim güler yüzlü biricik eþim.
Sanki yola çýkmýþ uçmaða doðru.
Gençlikle baþlayan hayat güneþim.
Sanki yola çýkmýþ uçmaða doðru.

Bir garip tecelli yolumda benim.
Yalnýzlýk çok zormuþ almaz bedenim.
Ölüm elbet ki hak; ayrýlýk derdim.
Sanki yola çýkmýþ uçmaða doðru.

Bir kötü hastalýk yetmedi kavgam.
Býraktým mahþere kalsýn bu davam.
O benim biricik ömürlük sevdam.
Sanki yola çýkmýþ uçmaða doðru.

Otuz üç buçuk yýl bir beraberlik.
Bu kadar kýsa mý bu birliktelik.
Daha uzun yýllar olsun isterdik.
Sanki yola çýkmýþ uçmaða doðru.

Bir hayat birlikte daim çalýþtýk.
Her zorluðu bile beraber aþtýk.
Tanrýdan diyerek sona alýþtýk.
Sanki yola çýkmýþ uçmaða doðru.

Ýlhan der ki, yangýn yeridir içim.
Yandýkça alevler bir baþka biçim.
Gecelerime ay gündüz güneþim.
Sanki yola çýkmýþ uçmaða doðru.

Ýlhan ATEÞ (Zayi Ozan)
Ankara, 09/10/2015 Cuma
www.edebiyatdefteri.com/siir/958680/

Sosyal Medyada Paylaşın: