Yeniden Tanışsak...

Bazen düþünüyorum..
Hani unutsam diyorum..
Yüzünü,gözünü,saçlarýný,dudaklarýný ve adýný..
Yeniden tanýþsak seninle..
Bir anda çýksan karþýma..
Ve çarpýþsak bir köþe baþýnda.
Týpký Kayahan’ýn yazdýðý gibi..
Siyah beyaz olsun bu defa tanýþmamýz, film gibi..
Ama,yere düþmesine gerek yok kitaplarýn..
Gözlerim gözüne düþsün yeter..
Hatta ellerinde bir þey olmasý da gerekmiyor
Ellerim ellerinde olsun yeter..
Haziranda olup olmamamýz da önemli deðil..
Þubatýn ayazýnda kalmayalým yeter..

Adýný þöyle bana, çok beðeneyim..
Sonra sen sor, unutayým adýmý,hatta konuþmayý..
Öyle bir bak ki gözlerimin içine, tüm belleðim çürüsün..
Seni unuttuðumu bile unuttur bana..
Kendimi de unuttur..
Ellerinin ellerimde oluþu silinsin aklýmdan..
Çarpýþtýðýmýzdan bi haber olsun benliðim..
Nerede olduðuma dair hiç bir fikrim olmasýn..
Ne aklým ne de fikrim kalmasýn..

Dönüp kalayým sana bakarken ve zaman orda dursun..
Tüm saatleri çöpe atalým..
Takvimler de bizden uzak olsun..
Sana yazdýðým bütün þiirler aramýzdaki mesafeleri unutsun..
Ve göz göze geldiðimiz o an, kýyametimiz kopsun..
Sosyal Medyada Paylaşın: