Benim iç ve dýþým bir ,ele baþka görünür
Her dem hüzünlenirim buna bahane çoktur
Ah vahla ömrüm geçti baþýma duman bürünür
Yalvardým yaradan’a derdime derman yoktur
Senden ne istedim ki ,bir lokma aþk yeterdi
Bu dertli baþ severek ölüme de giderdi
Yalnýz baþýna kalma cehennemden beterdi
Yalvardým yaradan’a derdime derman yoktur
Günlerim acýmasýz ,geçer figanda zarda
Yaz ve bahar ayýnda kaldým gön ile karda
Kendi söyler hem dinler ,rab beni koyma darda
Yalvardým yaradan’a derdime derman yoktur
Gidiþim senden kaçýþ beni dertlere salan
Gönlüm derbeder oldu yuvamý ettin talan
Hiç unutamaz sanma özün sözünde yalan
Yalvardým yaradan’a derdime derman yoktur
Yalnýzým yalnýzlýðým kim kimine küsersin
Yalandan mutluyum der yükseklerden esersin
Çýkma artýk karþýma geçip yüzün asarsýn
Yalvardým yaradan’a derdime derman yoktur
Tülay ASLAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.