Bir gün
öleceðiz.çirkin kýlýfýmýzý býrakarak yeryüzde
çýplak ruhumuz, bedenimiz sýðýnacak topraða
mutlu yaþandýysa yeryüzünde
payýmýza düþtüyse ki mutluluk
ne mutlu!
ne mutlu bize ki,
ve insanoðlunun yazýsýný yazanýn
körü körüne baðlandýðý sonsuzluk
mavi ýþýk
iskeleye yanaþan gemi
bir aðacýn dalýnda
en ucunda ki sürgün en yeþil yaprak
insanoðlunun ki gibi gizledi
yaþamýn çelimsiz ümidini doðada
kuþlar, güneþ ve tabiat
akýttý bir arýnýn çiçeklerden aldýðý bal
hepsi kandýrmaca
bir tadýmlýk deðil mi?
hayat!
ne kadar yaþasan da
bütün günler ve geceler
birbirinin benzeri mevsimlerle
avutmadýk mý kendimizi
söyle,
nedir ki;
biliyorum
çok çubuk geçiyor neþeli günlerimiz
çocukluk , gençlik bir rüzgar gibi geçiyor
sonrasý;
hastalýk ölümün gölgesi
ve öldükten sonra düþleri
ve i mgeleri çocukluðumuzun
bir tas su su içilecek buz gibi sürahiden
ve belki de bi dolu özlem deðil midir
gidenlerin arkasýnda býraktýðý ey sevgili..
söyle bana, güneþ doðuyor mu halâ
bað bozumunda bahçelerde
gözünü alýyor mu halâ
o sonsuz mavi ýþýk
denize sektirdiðimiz taþlar
açýlýyor mu halka halka
Ege’nin mavi sularýnda..
Nurten Ak Aygen
08.10.2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.