Hep söyler derviþ, Pýr pýr eden yüreðe her mevsim bahar. Zaman gelir, zaman geçer [Toplar bütün aþklarý, daðýtýr ayýn ýþýðýnda
Bir çocuðun fýrlattýðý Taþýn havadaki özgül aðýrlýðý Kadardýr aþk Þimdi burayý terketti Sesleri de yanýna alarak Þehrin doðusuna gitti Kendini çoðaltmaya
Toplu yaþamlarýn yalnýz ölümlerin zamaný Yürekten geçip söylenememiþ sözler Ýç seslerime saklanmýþ bir ah! Ömrümü bölüyor dörde Her birisi ayrý, zamansýz ölüme mahkum
Alýþýyor mu insan yaþadýklarýna? Çýðlýk çýðlýða baðýran Trenin düdüðünden geriye kalan Ayrýlýk acýsýna bile
Aþk þiirleri zamanýný kaybetti þair Karþý kýyýya giderken Issýzlýk denizinin bitmeyen ýrmaðýnda Yýkýlmýþ bir aðaç gibi duruyor siluetin Öyle bir uyumuþsun ki Uzun uzun yatýyor Kollar, bacaklar Ayaklar Uzun Ýmrendim Girip yüz yýllýk uykuna Sarýlmak istedim
Aþk þimdi buradan çok uzakta
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sadık Aygül Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.