Sýrt sýrta verdik takvimlerle. Ýçim afet yeri, dýþým biçimsiz bir duvar gölgesi. Yaralarým var, kanatmaktan usanmadýðým. Ne kadar üstüne gitsem anýlarýn, o kadar altýnda eziliyorum. Sönmüþ ve ezilmiþ bir yýldýzým ben, fer’im ayaklar altýnda.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mazlum Kara Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.