öyle ya sen sadece kulenin altýndaki saati görüyorsun demin neler kaçýrdýðýný arka fonda anlatsam anlatsam kargalar gülse hasta kýlýklý soðuk balkonumun göz uçlarýný öperdin
bütün ölüler meydanda toplandý söyleme boþluðunu doldur dediler sonrasý amansýz bir karanlýða dalmaktý açtým gözlerimi gözlerinde
her þey bir aðýzdan geçmiþim bu günüm yarýným diyordu taþlar susuyordu kýzgýnlýktan bir de denizin altýnda ki yankýlar oysa içten içe yol alan sevginin yorgunluðuydu bu
ayý altýn suyuna banýp satan yamacý güneþ rengarenk çiçek olur ellerini ver yalaný geceye varan sessizlik aþkýn hesabýný dermeye korkuyor
öyle ise bu iniltiyi susturmak lazým çýkýlmazý çýkarak deðil bilakis düþerek tamamlamalý bu oyunu saf beyaz kar altýnda gülümseyen sonsuzluðun sesiyim ben.
Sosyal Medyada Paylaşın:
molilaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.