9. HÂTIRÂT!..

Þu hayat bir gemi, zamansa ýrmak,
Mevsimden mevsime, durmadan aktým
Bir yanda gayretim, menzile varmak,
Bir yanda "hâtýrât!..", mâziye baktým…

"Tahtadan kýlýncým!..", "kargýdan atým!..",
Uzaklar yakýndý, bayýrlar düzdü.
Çamurlu ellerim, kirli suratým,
Karanlýk geceler, bize gündüzdü…

"Bilyalarým!.." Tek hazinem onlardý;
"Gazoz kapaklarým!..", " Kiprit çöplerim!.."
Dur bakayým bir de; "tüh-tüh" üm vardý,
"Çýt-çýt" ile dolu idi ceplerim…

"Saklambaç", "koþturmaç", "çelik-çomak" lar,
Üst üste konurdu, "dokuz kiremit!"
Bizimle coþardý, bütün sokaklar;
"Atilla!..", "Ýsmail!..", nerdesin "Hamit?.."

Fýrlattýmmý göðe deðerdi okum,
Sapanýmsa, hýzlý idi rüzgardan.
-Yemek hazýr oðlum!.. -Anne ben tokum;
Oyun bitsin geliyorum birazdan…

Sazlýklar bizimdi, ormanlýk bizim,
Telden arabayla, yarýþtýk demin.
Kýrlarda toplardýk, böðürtlen, üzüm;
Kulaðýn çýnlasýn, senin ey Emin!..

Kýzlar "ip atlasýn", "beþ-taþ" oynasýn,
Biz göðe salalým uçurtmamýzý,
Onlar hiç durmasýn kaydýrak kaysýn,
Seçelim içinden en güzel kýzý…

Þimdi de sýrada "savaþçýlýk" var;
-Anne!.. Nerde benim "mantar tabancam?"
Üstünde gezerken, düþtüðüm duvar,
Ve de ayaðýmý kesiveren cam!..

Seni unutamam," köpeðim Çakýr!"
Beyaz tüylerinde, yýllarým saklý
Hurdalar toplardýk demir ve bakýr;
Satardýk onlarý, çocukluk aklý…

Hiç çýkmaz aklýmdan asla o günler,
"Kasnaklý uçurtmam", yapýþkan undan.
Bugünden de taze, o eski dünler,
Kaykýldým gemime, "çam kabuðundan!.."

Kadir Çetin Oðuzeli/90

Sosyal Medyada Paylaşın: