Gökkuşağı Ufuklar
Heybetli duruþuyla, kollarýný gererek,
Yüce daðlar üstünde, biraz sakin düþünür.
Nimete doymak bilmez, etrafýný savarak,
Yeryüzünü unutup, arþa yakýn düþünür.
Koskoca bir evreni canavarca yutarak,
Gölgelere kaçarak, þemsiyeler tutarak,
Haktan hukuktan yana türlü nutuk atarak,
Heybeden yoruldukça sýrta çýkýn düþünür.
Duyan gerçek sanýyor süslediði yalaný,
Sýrtýmýza geçirir uyanýkken palaný,
Meydanlara indirir sývazlayýp yýlaný,
Hafif bir gülümseme, besbelli hin düþünür.
Gökkuþaðý ufuklar, hayallere oturur,
Öyle dalmýþ dururken, kendi malý götürür,
Arza eðilmez baþý, hem de yana yatýrýr,
Dünyanýn akýllýsý!.. Çaða akýn düþünür.
Yýðýnlar terki vatan, kaçýyor daða taþa,
Benizler kavrulmuþtur, muhtaçlar lokma aþa,
Söylemekten korkarým daha ne gelir baþa,
Elleri kan kokuyor, býçaða kýn düþünür.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.