Lal bir þehir gecesindeyim Zaman suskun Evren saðýr Ve ben soðuðum
Döndüm sýrtýmý rýhtýma Nazlý rüzgarlarý his etmiyorum Yakamoz düþmüyor geceye Iþýklarýn altýnda karanlýk ölü bir ceset gibi Deniz boþ yatýyor öylece Dilimde küfürler Þuursuzca savuruyorum Koca bir geçmiþin ardýnda
Koca geçmiþ ve bu þehir sen kokuyorsun Kaldýrýmlar sen Rýhtým sen Kýyý sen Yosunlar sen gibi sarmýþ yüreðimin küzeyine Yüreðim artýk Isýnmýyor bedenime
Bana soðuk yüreðim Mazinin zaman tünelinde geziniyorum divane,divane Gözlerimde aðlamamanýn kýzarýklýðý Yokluðunu avutuyorum Þýmarýk sözlerle kendi içimde
Kanmýyor gönlüm artýk yokluðuna Kanmýyor süslü sevgi cümlelerine Kanmýyor anlattýðým güvercin masalýna Bütün güvercinler uçmadan ölüyor artýk kalbimde Bir tek geliþene kanmýþ sanki
Senden kalan bir divaneyim iþte Bu divane halime Dönüp gelsen ne çare Lal bir þehir gecesine gömdüm seni Saðýr evrenin soðuk kuzeyine Ýstersen dön gel
Gel gör Yazý yazdým denize Kolaysa bul sil iþte Sen beni yaktýn gittin Artýk dönmek için Gece Güneþ’in doðmasýný bekle
M.kýlýçel
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Kılıçel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.