O ZAMANLAR

Kumdan kaleler yapardýk eskiden.
Çocukluðumda gittiðim sahil kenarlarýnda,
Bir dalgayla yýkýlýp daðýlýp suya karýþýrdý.
Yok olacaðýný bile bile uðraþýrdýk saatlerce.
Çocuk ruhuyla ne eðlenceli gelirdi bu uðraþý,
Onca geçip giden zamanýn ardýndan,
Yýkýlýp gitse de kumdan kalemiz...üzülmezdik.
Gülerdik hatta kahkahalarla,ayaklarýmýzla tepiklerdik.
Saatlerce gülerdik...

Sonra biz büyüdük.
Ýçimizde baþka duygular da büyüdü.
Biz büyüdük, kocaman olduk sanki;
Ýçimizde bambaþka bir kale imar ettik.
Adý aþktý.................
Ve o bambaþkaydý...
Saðlamdý,yýkýlmayacak kadar saðlam bir geçmiþi vardý.
Biz çocukluðumuzda baþlamýþtýk o kaleyi örmeye.
Aðlarken sildiðimiz de gözyaþlarýmýzý,
Bölüþtüðümüz de simit çayýmýzý,
Paylaþtýðýmýz da oyuncaklarýmýzý.
Saçýmýzý baþýmýzý çekerken bile önce kim aðlarsa öpüp kucaklardýk ya hani;
Aslýnda o zamandan sevdik biz birbirimizi.
Çocukluk aþkým,çocukluðumun oyun kahramaný.
Hep sen tutardýn elimden,ben kazanýrdým oyunlarý
Ve sen gülerdin tatlý tatlý alkýþ tutardýn.
Ben mýzýkcýlýk yapardým bazen,oyun bozandým azýcýk...
Küserdim ,surat asardým,sen þirinlik yapardýn
Aptal çocuk derdim,ama yine de severdin,, severdim seni...

Göz açýp kapayýncaya kadar geçmiþ gibi zaman
Kocaman olmuþuz,büyümüþüz...

Kumdan kalemizin yýkýlmasý gibi darmadaðýn oldu aþkýmýz.
O zamanlar eðlenirdik..
Þimdi virane olduk, aðladýk, parçalandýk....
O zamanlar küssek de barýþýrdýk.
Þimdi barýþmak bir tarafa yüzümüze lanetler yaðdýrdýk.
O zamanlar her þeyimizi paylaþýrdýk
Þimdi birbirimizde olan ne varsa daðýtýp attýk.
Kýrdýk birbirimizi hatýralarýmýzý bile yaðmaladýk...
Ve düþman gibi ayrýldýk...

Keþke hiç büyümeseydik.
Çocuk kalsaydýk,çocukca sevseydik...



Sosyal Medyada Paylaşın: