Her sabah avluda birikir aðustos
kalabalýk ve þehirler arasý tren istasyonlarý gibi
gün aþýrý
bütün bir rüya seni göreceðim
her saðanak bozguna
her aralýk bir yanýmýzda kalacaktý...
hayatýn altýna koyduðum kopya kaðýtlarda aradým hep
oysa sen, okuduðum kitaplarýn
gördüðüm ay ýþýðýnýn
otobüste nesne diye aradýðým boþluðun kendisi...
hadi,
yudumla bugün
yudumla tenimin bütün çatlaklýðýný
çýplaklýðýný...
kim bilir,
sensiz kaç pusulayý þaþýrdý hayat
kaç kez barýþtý benle.
týpký bir aþka döner gibi
sýmsýký
firar ettiniz...
Annem derdi
hiç bir kadýnýn cevabý deðil vazgeçmek
yaþadýðý kenti,
yalnýzlýðý yadsýmak...
ya da içi eylül dolu bir mektubu aralamak.
Dokunuyordu bir beyaz kaðýt
yakýþmýyordu masanýn üzerine
etrafýnda diðerinden küçük cümleler
sürgünü zaman olan, dolu dizgin bir baþkent
belki
adam gibi ölürüz Baba...
etrafý kar, kireç
kaftan, kerpiç...
OnSýFýRüÇiKibÝnSeKiZ
Kavuþmak mý ?
Belki...
Daha Ölmedim.
Necip Fazýl Kýsakürek
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.