AŞIK VEYSEL

AÞIK VEYSEL

Hayat, hünerlerini gizli gizli anlattý
Felekten ilk darbeyi, çocukken tattý Veysel
Eller oyun oynarken, onu evde aðlattý
En güzel yýllarýný talihe sattý Veysel

Dünya zindana döndü, kaybedince ferini
Daðlarda kar eridi, iþitince zarýný
Mevla merhamet etti, salýverdi nurunu
Aþkýn bütün tozunu, o anda yuttu Veysel

Detaylý tanýmadý ne ovayý ne daðý
Aðaçý þöyle dursun, incitmedi yapraðý
Sazlar onu çok sevdi, oda kara topraðý
Dost dedi inleyerek özüne kattý Veysel

Gayesiz geçen ömür vuslata yetmiyordu
Âlemi seyretmekle bütün iþ bitmiyordu
Sevdasýz güzellikler beþ para etmiyordu
Þirin gönül gözünü hep açýk tuttu Veysel

Çiftçi Baba dost dedi fetheyledi burcunu
Dünya fani diyerek doldurmadý hurcunu
Hayat denen tüccara ödedi tüm borcunu
Gönül rahatlýðýyla tabuta yattý Veysel

AHMET ÇÝFTÇÝ (ÇÝFTÇÝ BABA)

Sosyal Medyada Paylaşın: