Biz ne fýrtýnalar gördük,ne tufanlar, Biz ne kýþlar yaþadýk,ne ayazlar, Biz ne geceler olduk, kör karanlýklar, Biz ne kuru gürültüler duyduk,ne çýðlýklar, Biz ne acýlarla dolduk,zehir zembelek, Yolumuzu kaybediþlerimizde oldu bilmeyerek.
Ama ; Biz hep (BÝZ) olduk, bir elmanýn yarýsý, Biz hep (BÝZ) olduk, çimenin yeþili,güneþin sarýsý, Biz hep (BÝZ) olduk, göðün mavisi,denizin dalgasý. Biz hep (BÝZ) olduk, daðdaki kardelenin güneþe sevdasý.
Bitecek elbet bu Fýrtýnalar, tufanlar, Kýþlar,ayazlar, Geceler,kör karanlýklar, Gürültüler,çýðlýklar.
(BÝZ)im olacak tüm sonsuz yarýnlar,aydýnlýklar, (BÝZ)im olacak tüm ovalar,ormanlar,karlý daðlar, (BÝZ)im olacak tüm nehirler,denizler,okyonuslar, (BÝZ)im olacak tüm caddeler,sokaklar,kaldýrýmlar, (BÝZ)im olacak köyler,þehirler,kasabalar ve dünyalar. Hsevin 15/08/2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
haldun sevin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.