Bıraktığım Yerdesin

Benimle yolunu ayýrdýðýn gün, Sensiz olmayacaðýný sanmýþtýn.
Hayatýn,
Tutsak ettiðin hayallerimi,
Kararttýðýn dünyamý,
Kuruttuðun umutlarýmý.
Gömdüðünü sanýyordun makbere,
Uydurduðun masala kendinde inanmýþtýn.
Bak yeniden yeþerdim,
Hani kuruttuðun umutlarým vardý ya! Diyordun ya,
Umut yaðmurlarý da yeþertmez diye!
Sen yanýlmýþtýn o gün!
Ben yeniden baþladým hayata,
Ama yalnýz.
Gözyaþlarýmla yeþerdim yeniden…
Zifiri karanlýkta býraktýðýn gündüzümü ay ýþýðýnda yeniden buldum.
Ýhanetinle boðduðun hayallerime yeniden can geldi.
Aþkla buluþtu gönlüm. Her þeye inat ayakta kalmaktýr güçlü olmak...
Umudunu bir kiþinin yok etmesine izin vermemektir güçlü olmak…
Ben iþte o kadýn…
Hayat savaþýný tek kiþilik bir orduyla kazandým.
Onca zorluklara raðmen…
Ben kazandým var olma savaþýný…
Ya sen ne haldesin?
Þimdi çaresiz, umutsuz, geleceksiz,
Ve her þeye kayýtsýz. Kimliksiz, kiþiliksiz.
Varsa buna cevabýn söyle þimdi, neredesin?
Hiç boþuna uðraþma!
Seni býraktýðým yerdesin.

Sosyal Medyada Paylaşın: