Ölmek gün batýmýnda pencere kenarýnda beklerken hasretin içindeyken
Kaþ kararýrken tül perdeleri kenara sýyýr ay görünsün yýldýzlar görünsün
Gül bahçede salýnýrken aklým hep karýþýr
Hangi gece hangi akþam üstü gelir ölüm
Bilinmez
Ölümsüz sevdalar düþlerken de belkide kahrýmdan ölürüm..
Belkide gündüzüm baþlayacak ölümün geldiði gün
Kimbilir yeþilin içi gibi gülecek gözler
Ama gitme kal diyemiyeceksin
ve belki bende öyle ölümü öldüresim gelecek
Seni arkamda býrakýp giderken kavuniçi özlemler
Deli bahar çiçekleri dað dað hasret yakacak içini
Bir yaðmur sonrasýnda hüzünlü satýrlarýnda akþam
Güneþin sarý saçlarý buðday baþaklarýnda dolaþýrken
En umulmadýk anda elimi tutmuþ san içmiþ sen Zem Zem ý þafak pýnarýndan
Hoþgeldin demeyi unutup merhaba demek
yüzleþmek sahipsiz sevgilerle çocuklar gibi özgür titriyor
Bak bulutlar rüzgarlarda en yalçýn kayalar örneði çýplak
Kýþ yaklaþýyor dermansýz su yürüyor aðaç köklerine
Ne suskun bu hüsran içimdeki deniz nadas gibi uykudan uyanýnca
Ölürüm yoluna çatlayan tohumun
Ekmek aþ oldu yüzyýllar boyunca
Kýrmýzý baþlýklý kýz masalýný anlatsaydý bana ölmeseydi
hiç yüzünü görmediðim dedem !!
Nurten Ak Aygen
03.10.2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.