ye’se mi düþüyor kalbim ehil çiçekler ehil ellerde soldukça inanmýyorum artýk bir vakýadan kopup gelenlere hepsi bir bütünün diðer yarýsý gibi kavlince olmalýydý adanýþlar halbuki bir cemre ötesinde açmalýydý goncamýz
insansýz kalýyoruz her gün biraz daha yaþayamazsak ölüyoruz hepsi bu ah eþref-i mahlukatýn balçýk denizi haþr olmaksa murat nerede var olmanýn mantýðý esir kampýnda prangalý ecnebi kadar çaresiz miyiz
hep bir karanlýða saklanýyor sustuklarým çünkü her sonbahar bir çocuðun ölümüyle ekleniyor ömrüme
ses bekledimse bunca zaman boþunaydý özlemekler incinerek seçtiklerimdi utanarak döktüklerim susun ruhumun yarýsýný ezen çelik makosenler göðsüm üzre uyusun sevdiðim benim
Sosyal Medyada Paylaşın:
EPRÛ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.