Korkmam gecenin karanlýðýndan, Ayrýca ölüm kokan nefesinden, Geceler ilham kaynaðý olur bana, Çünkü ben gecelerin adamýyým ben.
Karýþýrým gökteki yýldýzlara, Gün doðarken biter bu rüya, Sizler kalkýn, birazda ben yatayým, Sizler gündüz ben ise gecelerin adamýyým.
Þiirler yazar dururum, Sokak lambalarý ýþýðýnda, Bazende bir mum ýþýðýnda, Sizler yatarken, Sýcacýk yataðýnýzda. Ben bir gölge gibi dolaþýrým, Gecenin gizemli karanlýðýnda.
Gecelerin görünmez gizli güçleri, Hepside korkar dururlar, Kalemimim þerrinden, Þaþarým hangi güç alacak, O’kalemi benim sol elimden, Gecelerin adamýyým ben, Ancak ecel alýr o kalemi elimden (BÖLÜM- 1 SONU) Harun Mutlu CIVANOÐLU (3): Gecelerin Adamý Karanlýklarýn Þairi Gönen-BALIKESÝR
Sosyal Medyada Paylaşın:
Harun Mutlu Cıvanoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.