Yok, yok artýk Sanma ki ben böyle bencilim. Hasretin narý sararken bedenimi, Kývýlcýmlar kývranýrken avuçlarýmda, Bozuk plak gibi, bir kaç kelimeyi Yamýyorum dudaðýma…
Ýçime akýtýrken sensizliði Susmak ya da aðlamak aðýr gelmiyor. Hiç mi hiç inanmam oysa Yaz günü kar yaðdýðýna…
Öyle bir kar yaðdýr ki gönlüme; Matemin rengi saçlarýmda hüzünlü, Aðaran yüreðimin beti benzi solgun. Kim bilir kaç geceyi kurban ediyorum!
Günlere, Aylara, Yýllara, Hatta vuslata Birer yabancý gibi davranýyorum.
Ben Bana Deðil; Kanayan yerime bile güvenmiyorum.
Remziye ÇELÝK
01.10.2015 Saat.13.26
Sosyal Medyada Paylaşın:
Remziye ÇELİK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.