KALMADI

Býktým artýk, þu çýkýlmaz çýkýþtan!
Biçâre hal, hâlde derman kalmadý.
Kurtulamam bir edâlý bakýþtan;
Torbamda kâl, dilde ferman kalmadý.

Yokuþlarda çaðlarým gül aþkýna,
Ýniþlerde hep dönerim þaþkýna,
Eðiririm, gücüm yetmez meþkine;
Yumakta tel, elde kirmen kalmadý.

Koca daðdým, için için kürüdüm;
Susuz, selsiz, rüzgârlarda farýdým.
Her azama ahraz kaldým eridim;
Tarlada bel, yelde harman kalmadý.

Hatýrlarsan, gönül böyle deðildin;
Hatýr bildin, yerli yersiz eðildin.
Ne zaman ki, düþünceyle daðýldýn;
Suyunda sal, belde kermen kalmadý.

Ýlelebet böyle gitmez bu hâlin,
Çekiliyor fersah fersah mecâlin,
Erdemoðlu; düþ peþinden hayâlin!
Bahtýnda yol, falda germen kalmadý.

14.02.2008 17:25 – 18:40

Salih ERDEM / AYDIN


Sosyal Medyada Paylaşın: