Nihayet ettiklerim,
Elbetlere dönüþüp,
Birer keþke oluyor zamanla...
Bazende keþke dediklerimi,
Tesadüfen buluyorum....
Bizler mutluluðu unutmazken,
Mutluluk piþmanlýðý unutur mu...
Kalbi sur olmuþ insan,
Sevmeye korkak, sevilmeye harman,
Esarete kör, Cesaretten uzak,
Düþünülmez ön yargýlar bir tuzak,
Son piþmanlýk ölüm gibi bir batak.....
Ölüm dedim,
Ey insan sen ölümden kaçtýnda,
Ölüme ait bir yerde mi saklanýyorsun....
Akmýþ bir nehir sevgi,
Kalpler hep ýslak sanki,
Yalnýz tek damlasýna laik deðildir kimi,
Varsýn Denizler geçsin kalbi kör olandan,
Sen olursun piþmanlýðýn sahibi....
Sular topraklarý çok sevdi de,
Yaðmurlar vazmýgeçti sanki,
..........RoJVaN CiHaT........
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.