Ne güneþli günler sonsuz
Ne aylý geceler saðýr sessiz
Dinmiyor ki fýrtýna çaðlayan ýrmaklar
Akþam olunca buz kesiyorlar
Derin hüzün hücmünda sonbahar
Tavan arasýnda çivisi çýkmýþ çerçeve
Eskimiþ yýpranmýþ yýðýnla anýlar
Çakýlýr alnýmýn çatýsýnda gözkapaklarým düþer
Yorgun akþamlarý karanlýk basar
Mavinin týlsýmý gider güneþ batýnca
Gün ölür gözlelerin küçülür ýþýksýz odalarda
Bahtsýz mý bahtiyar mý kuru aðaç kabuklarý gibi öksüz
Gölgesiz kalmýþ bedeninde aðýrlaþýr kapanýr gözleri
Yüreðine düþen yoksul cemreler birbiri ardý sýra gelipte geçer
Bu nedir dilinde acýnýn balý
Aç ayý armuta çevirir baþýný
Oynatsada rüzgarýn zülüfünü saçýný
Oynamaz er adam gözünü kaþýný
Görüyorum gözlerinde zamansýz öldürdükleri umutlarý yýldýzlarýn
Unutulmuþ gölgelerle beraberce gidenler
Karanlýk ürkütücü bölücü kapýsýný açýp kapayýncaya kadar
yaþasanda iþaret parmaðýnla ölçülebilir bir arpa boyu yol
Ne zaman ki sözüne sadýk insanoðlu
Yayan yapýldak kýrýlgan güz gülleri
Avutmaz bir avuç mutluluk
Ýstersen hiç habersiz hiçten bir hiç hepten
Sis bastýrýr daðlarýn yücelerini saklar
Duvar diplerini aydýnlatýr asi þimþekler çakar
Yarýn ekim sabahýnda yine baþtan baþa gölgesiz
Yaðmurlar baþtan aþaðý uç böcekleri gibi bulutlarý dolaþýr
gönül avlusunda anýz tarlalarý sürülüp ekilecek yeniden bak yine ekim geldi.
Nurten Ak Aygen
01.10.2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.