YORULUR İNSAN

Yorulur insan,
Ya konuþmaktan, ya susmaktan,
Ya acýkmaktan, ya susamaktan.
Ya emin olmaktan, ya sanmaktan.
Ya inanmaktan, ya da kanmaktan.
Bir þekilde yorulur insan,
Bazen oturmaktan, bazen kalkmaktan,
Bazen hastalýktan, bazen saðlýktan.
Bazen darlýktan, bazen varlýktan.
Ýnan yorulur, yorulur insan.
Ya yalandan, ya gerçekten,
Ya geçmiþten, ya gelecekten,
Ya gitmekten, ya gelmekten,
Ya bitmekten, ya baþlamaktan...
Farkýna varmasan da yorulur insan,
Ayaklar yorulur, omuzlar yorulur,
Akýl yorulur, kalp yorulur...
An gelir taþýyamazsýn,
Can yorulur, ten yorulur,
Yar yorulur, yaren yorulur,
Yorulduk sevgili bizde yorulduk;
Ben sevmekten,
Sen sevilmekten...
Ben bitip, tükenmekten,
Sen tüketmekten...
Yorulduk, bittik iþte.
Yorulduk...
Sosyal Medyada Paylaşın: